Treinstruggles #1: Kinderen in de trein

Lieve mensen, sorry voor mijn lange afwezigheid, maar ik was druk druk druk met van alles en nog wat. Zoals beloofd begin ik met een serie posts over treinstruggles die wellicht herkenbaar zijn voor menig treinreiziger. Want zeg nou zelf: het reizen met de trein is niet altijd fijn.

Zoals de titel al doet vermoeden is het voor mij een struggle te overleven in een trein waar er ook kinderen zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik hóu van kinderen (anderhalf jaar pabo, altijd “ahhhh wat lief” als ik een schattig baby’tje zie) maar in de trein zouden deze wezentjes volgens mij tóch verboden moeten worden en wel om de volgende redenen:

• Ze zitten niet stil, zitten heel de tijd te draaien op hun stoel en lopen continu door het gangpad (behalve als ze enigszins goed zijn opgevoed/opgedroogd door de jaren heen, dan blijven ze netjes zitten met hun kleurboek en potloodjes (lees: iPad en smartphone)).
• Wanneer ze zich hebben omgedraaid en ze hebben jou in het vizier blijven ze kijken, lachen en gekke bekken trekken. Hoe reageer ik hier op? Ik wil zeggen: "Draai je om!", maar dit zou natuurlijk voor nare reacties tegenover mij kunnen zorgen, terwijl ík degene ben die het slachtoffer is.
• Ze praten extra hard zodat iedereen hoort waar ze het over hebben. Negen van de tien keer is dit klinkklare onzin omdat ze de basisschool niet eens afgemaakt hebben.
• Ze willen spelletjes spelen met medereizigers. Bijvoorbeeld dat precies wanneer jíj langskomt ze hun arm uitsteken en vragen om je ov-chipkaart á la conducteur. Waarop jij dan heel vrolijk het spel meespeelt omdat de moeder in kwestie vol liefde naar haar kind kijkt. Irritant.
• Ze huilen, huilen en huilen. Overigens is dit niet alleen een treinstruggle. Huilende kinderen zouden over het algemeen verboden moeten worden.

Het vooruitzicht voor 2015 voorspelt voor degenen die het met mij eens zijn overigens niet veel goeds: vanaf 2015 reizen kinderen gratis mee met een volwassene.

Ik hoorde ooit eens dat je vanaf ongeveer je 28^e je van kinderen gaat houden en alles van ze leuk gaat vinden, maar tot die tijd wapperen mijn eierstokken toch de andere kant op dan de goede.

Bike 'n biertje?!

Nu het echte herfstweer begint toe te slaan, hebben we eigenlijk geen van allen zin om ons huis te verlaten. Een kop thee in de hand, op de bank onder een dekentje is de standaardassociatie die ik heb met herfst. Andere associaties die ik heb met herfst zijn koud, regen, donker en slecht humeur.

Om ons allen wat vrolijker te maken, komt Breda met een geweldig initiatief, en ik als trotse Bredase kan daar natuurlijk niet niks over schrijven.

Áls we al in de herfst naar de stad gaan om een drankje te doen of om lekker te eten, doen we dat toch het liefst met de warme auto. Wie met de auto gaat, kan alleen geen lekker biertje doen en dat is ergens wel jammer en doet volgens mij ook enige afbreuk aan de gezelligheid (oh ja, ik weet ook wel dat je zónder alcohol ook gezelligheid kunt hebben, maar je snapt wat ik bedoel).

Breda komt nu met "Bike 'n Biertje" en "Fiets 'n Frisje". Om Bredanaars te stimuleren om vaker met de fiets naar de stad te komen, krijg je een gratis consumptie als je je fiets stalt in één van de vele fietsenstallingen. Let wel: niet alle horecagelegenheden doen eraan mee, je kan hier lezen wie er allemaal wel meedoen aan dit fantastische initiatief.

Je kunt nu dus op een gezonde manier naar de stad en op een iets minder gezonde manier terug (na dat ene biertje zal dat vast wel meevallen, maar je hebt zo van die mensen) én je hebt een topavond in één van de mooiste steden van Nederland.

Ik zeg: wat wil je nog meer?

OV-chipkaart. Handig of onding?

Ohhh, wat een commotie allemaal weer. Alsof we ons niet ergens anders  druk over kunnen maken dan over het OV. Want ik, persoonlijk, vind het allemaal wel meevallen. Ja, het is jammer dat je borg moet zetten op je anonieme chipkaart. Ik denk dan: waarom neem je een anonieme chipkaart? Ben je bang dat je achtervolgd wordt door een NS-dame die je kaartje wil komen knippen?

Ik vind de OV-chipkaart een geweldige uitkomst. Ik kan in- en uitchecken bij Station Breda, waar dus precies wordt bijgehouden hoelang ik daar sta en wanneer ik weer weg ga. Ik hoef niks te betalen, alles wordt achteraf afgeschreven. Ideaal. Daarnaast ben ik natuurlijk een studente, en daarom zal voor mij het probleem minimaal zijn. Ik reis altijd gratis (behalve in de weekenden en op feesten en partijen) dus voor mij is het een koud kunstje om gewoon lekker overal in- en uit te checken.

Het enige probleem voor mij van het plastic kaartje is dat wanneer ik een keer vergeet in te checken, ik een boete krijg. Dáár ben ik het niet mee eens. Iedereen die een abonnement heeft bij NS en dus niets betaalt voor de rit, maar gewoon achteraf betaalt of zoals ik, helemaal niets betaalt hoeft ook geen boete te betalen. Come on, het kan een keer gebeuren dat je effe vergeet in te checken.

Het feit dat de Tweede Kamer dit weer bespreekt, vind ik een schande. Het lijkt wel hetzelfde als met de discussie over onze grote vriend van de Goedheiligman. Ten eerste is het allemaal niet zo spannend op dit moment. Zeker als je ziet wat er allemaal nog meer speelt in de wereld, lijkt het mij verstandiger om daar eerst mee aan de gang te gaan en te vechten voor de wereldvrede (oh, wat ben ik toch 'n heerlijke hippie!). Ten tweede ben ik ergens bang dat dit de vergelijking met Piet nog verder gaat. De mensen die erover zeuren, geloven zelf helemaal niet in Sinterklaas, doen zelf niet aan Sinterklaas en hebben geen kleine kinderen. Zou het dan ook zo kunnen zijn, dat de mensen die zeuren over het mooie gele plastic kaartje in de trein niet of nauwelijks met de trein reizen?

Ik denk dat dat best wel eens zo zou kunnen zijn...

Werk, privé en RTL Boulevard.

Elke avond om 18:30 uur kunnen we na het luchtige Editie NL en voor het serieuze RTL Nieuws genieten van het nieuws over heel bekend Nederland. Goed nieuws, slecht nieuws, alles komt voorbij. Of het nou gaat om boze Grieken die Koning Willem Alexander weg willen hebben of om Kim Feenstra die iets doms zegt over het ebola-virus, alles komt hier voorbij. Gelukkig komen hier ook heel veel gezellige dingen voorbij, maar het grote publiek smult natuurlijk altijd van de sores van alle grote sterren zodat we met z'n allen weer lekker kunnen relativeren en ons bedenken dat ons leven helemaal niet zo slecht is en misschien zelfs wel beter dan al die BN'ers.

Helaas is het voor BN'ers helemaal niet makkelijk om werk en privé gescheiden te houden. Zeker met het programma RTL Boulevard is geen enkel privéleven van geen enkele BN'er veilig. Winston en Albert komen overal achter. Soms heeft de ster in kwestie een stem in het verhaal, door middel van een telefoontje of een kort bezoek aan het programma, maar vaak wordt verteld hoe het allemaal gelopen is, door bijvoorbeeld Daphne Deckers, Albert Verlinde of onze grote vriend Bram.

Vandaag moest echter een presentator zijn eigen sores op straat leggen. Zoals al eerder was het vanavond Albert Verlinde. De vorige keer reed zijn geliefde Onno een scheve schaats en gooide Albert zelf dit op tafel. Albert vond dat, wanneer hij óók over anderen vertelde wat er loos was, hij dat ook over zichzelf moest doen. Respect. De meeste BN'ers sluiten zichzelf op op het toilet zodra er gezeik is, of reageren via 'n telefoontje. Albert doet dat gewoon met z'n knappe kop op televisie. Vandaag kwam naar buiten dat Albert en zijn man Onno het niet meer samen aan elkaar konden breien, en dat het afgelopen was tussen de twee.

Daar stond Albert. Hij nam zelf het woord. Hij sprak zelf de woorden uit. Hij keek in de camera. Hij had een brok in zijn keel en dat kon je zien. De tranen stonden in zijn ogen, maar niets weerhield hem ervan om zijn verhaal helemaal zelf te doen. Want zoals hij al eerder zei: "Ik vertel het over anderen, dus ook over mezelf."

Respect!

Twee(entwintig) violen en een trommel en Google en Hallmark en...

Afgelopen vrijdag was het zover: m'n tweeëntwintigste verjaardag stond voor de deur. Wat een topdag om jarig te zijn! Het weekend stond voor de deur, vrijdagavond werd een rustig avondje met een taartje en wat drankjes en zaterdagavond vierde ik het groots met lekkere hapjes en mijn lieve familie en vrienden.

10 Oktober ging mijn wekker om 7 uur, maar toen was ik natuurlijk al lang wakker want ik, als tweeëntwintigjarige, voel me nog steeds een kind van 5 op haar verjaardag. Mijn telefoon lag naast me en ik checkte meteen of ik al felicitaties had gekregen van mijn trouwe Facebookvrienden. Natuurlijk waren er al een paar gepasseerd en direct daarna ging mijn mail open. Hallmark, Ben, Dolcis en nog wat andere bedrijven feliciteerden me met mijn verjaardag. Ik kreeg een aantal leuke kortingen als cadeau, gratis sms'jes van Ben (tof, maar wie smst nou nog?) en gratis tegoed bij Hallmark. Fijn, dat al deze bedrijven mijn verjaardag niet waren vergeten.

Toen ik me incheckte leek het me zo'n leuk idee als NS hier ook op in zou spelen. Mijn fantasie nam 'n loopje met me en ik hoopte stiekem dat wanneer ik incheckte, de verjaardagsdeuntjes uit het poortje zouden loeien. Helaas NS, jullie kunnen nog veel leren van andere bedrijven, want geen geluid kwam uit het poortje en geen enkele conducteur zag dat ik jarig was. Jammer, want wat zou dat toch grappig zijn!

Uiteindelijk kwam ik in Dordrecht aan, want wie jarig is op vrijdag, moet wel gewoon werken! De taarten verdwenen tot de middag in de koelkast (die we daarna met z'n allen lekker verorberd hebben) en de computer ging aan en de bril ging op de neus. Toen ik mijn startpagina opende (Google, uiteraard) schrok ik. Daar stond Google, in lieve cakevormige letters met kaarsjes erop. Waarom wist ik niet dat er op míjn verjaardag ook een andere feestdag was? Ik wilde meteen weten wat er aan de hand was. Ik ging met mijn muis naar de button en ja, hoor. Daar zag ik waarvan ik dacht dat ik het nooit zou zien. Niet een andere feestdag, maar ook Google wist dat ik vandaag jarig was.

Nog niet genoeg gesmuld van mijn verjaardagsverhaal? Lees op mijn andere blog meer over wat ik van mijn nieuwe leeftijd vind.

La vida es un carnaval!

Het weekend staat weer voor de deur en dat betekent: feesten, uitslapen en vooral lekker eten en drinken. Natuurlijk hoeft het helemaal geen weekend te zijn om uit eten te gaan, maar voor mij is het toch altijd extra ontspannen wanneer ik uit eten ga en ik weet dat ik de volgende dag helemaal niks hoef te doen en die avond dus lekker door kan zakken.

Ik ben een echte all-you-can-eat-fanaat en vandaag ga ik jullie meenemen naar La Cubanita. Dit restaurant is sinds een paar maanden te vinden in Breda maar ik had al eerdere ervaringen bij dit restaurant in Arnhem. La Cubanita is een tapasrestaurant (jammmm) waar je van zondag tot en met donderdag voor maar €17,50 terecht kunt voor onbeperkt tapas! De overige dagen betaal je iets meer voor de tapas, maar zijn er andere acties zoals een actie waar je korting krijgt op cocktails of sangria (zodat je daadwerkelijk ook lekker doorzakt).

Laatst ben ik in Breda geweest op een doordeweekse dag, en voor mij waren dit de tops en de beetje-jammers:

+ De garnaaltjes gebakken in knoflook en olie zijn goddelijk.
+ Neem 'n litertje sangria bij je tapas, deze is heerlijk en wanneer je met een groep bent, krijg je een kannetje met heel veel rietjes erin (gezellig!).
+ Gehaktballetjes in tomatensaus zijn écht tapas. Deze kun je dus echt niet overslaan.
+ Als je van kaas houdt, neem dan vooral de gepaneerde geitenkaas en de manchego. Goddelijk!
+ Heb je nog 'n plekkie over, neem dan 'n toetje. De cheesecake is erg lekker. Let wel: Deze is niet in de prijs inbegrepen, maar 't is dan ook al zo goedkoop dat dat toetje er vast nog wel af kan.
+ La Cubanita zit in de binnenstad in Breda en het is een erg leuk pand, sfeervol en mooi!

- Het personeel wist niet zo goed wat ze deden, leken een beetje de weg kwijt in hun eigen restaurant.
- Doordeweeks is de sangria aan de dure kant, een liter kost net zoveel als onbeperkt eten, vreemd toch?
- Kaasliefhebbers: sla de geitenkaasrolletjes in spek maar even over, deze zijn heel zout. Als je toch nog een litertje sangria over hebt, maakt het niet uit natuurlijk;).

Al met al meer plusjes dan minnen, dus zeker voor de studentjes onder ons denk ik dat dit een heel goede optie is om lekker maar goedkoop te gaan eten. La Cubanita is op heel veel plekken in Nederland te vinden, dus schroom niet om te kijken waar hij bij jou in de buurt zit. Ik hoor graag wat jij ervan vindt!

Voor nu: Fijn weekend! Eet, drink en geniet!

Hi, I'm Gabester!

Wees  welkom, wees  welkom! Misschien kennen jullie me al van mijn andere blog ‘Mis(s) Perfect’, de blog waar je alles te weten kon komen over (im)perfectie, maar misschien heb je nog nooit van mij gehoord, wat erg jammer zou zijn! Mijn naam is Gaby en ik ben een fanatiek studente communicatie aan Fontys Hogeschool Communicatie. Voor deze opleiding heb ik de blog bijgehouden waar ik je net aan herinnerde, maar omdat het onderwerp (im)perfectie voor mij niet breed genoeg is, heb ik besloten om je via GABESTER. kennis te laten maken met een andere kant van mij. 

GABESTER. wordt snel gevuld! Tot die tijd: Stay tuned.